Sytuacja jest zupełnie nowa, ponieważ grozi całkowite milczenie i „zakrycie” tak poważnego problemu, jakim jest aborcja selektywna z powodu płci i idąca za tym dyskryminacja i przemoc wobec kobiet.

Proceder w większości krajów jest zabroniony, ale „po cichu” znikają miliony kobiet, które powinny się urodzić, a ich nie ma. Szacunki mówią o 23 milionach utraconych kobiet. Liczby te można oszacować na podstawie faktu, że w normalnym, niezakłóconym społeczeństwie zawsze proporcja rodzących się dziewcząt w stosunku do chłopców jest taka sama. Rodzi się 102 do 106 chłopców na 100 dziewczynek. To naturalne zjawisko demograficzne.

Wędrująca „Od Oceanu do Oceanu” Ikona Matki Bożej Częstochowskiej przybyła samolotem z Panamy do Guayaquil. To ekwadorskie miasto znajduje się na zachodzie kraju nad Oceanem Spokojnym i jest stolicą prowincji Guayas. Jest największym miastem Ekwadoru, głównym portem handlowym i centrum gospodarczym.

Podróż minęła bez przygód. Po powitaniu na lotnisku w Guayaquil Ikona udała się do pierwszej parafii w tej archidiecezji pw. Maryi Królowej. Przywitano Ją tam z wielkimi honorami i udekorowaną kwiatami ustawiono przy głównym ołtarzu. Wizyta w tym kościele trwała od 10 do 13 sierpnia 2019 roku.

Zaledwie kilka lat temu problem tzw. obrzezania kobiet, czyli ich okaleczania z powodu rytualnego wycinania zewnętrznych narządów płciowych, dotyczył Afryki, Azji i krajów arabskich. UNICEF podaje, że każdego roku w wymiarze ogólnoświatowym obrzezanych jest 3 mln dziewczynek. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje, że na całym świecie 200 mln kobiet i dziewczynek musi żyć z trwale okaleczonymi narządami płciowymi, zmagając się z powikłaniami. Dzisiaj okazuje się, że problem przyszedł także do Europy. Dotyczy Anglii, Niemiec i innych krajów, gdzie liczba imigrantów ostatnio znacznie wzrosła.

Zakończył się kolejny etap pielgrzymki „Od Oceanu do Oceanu”, który od końca listopada 2018 roku odbywał się w Panamie. Ikona Matki Bożej Częstochowskiej spędziła tam prawie 10 miesięcy, odwiedzając stolicę – Panama City oraz Chitre i Colon.

Angel i Carmen de Ruiz to małżeństwo, które pełniło funkcję opiekunów Ikony na terenie Panamy. Należą oni do ruchu „Espiritualidad hijos de la Madre de Dios” (Trynitarnego Ruchu Dzieci Matki Bożej), który ma swoje korzenie w Kolumbii, gdzie działa już od 35 lat. W Panamie jest obecny od 18 lat.

W ubiegłym roku niewiele brakowało, a prawo legalizujące aborcję zostałoby zatwierdzone przez argentyński parlament. Konfrontacja była olbrzymia. Niższa izba je zaakceptowała i dopiero decyzja Senatu powstrzymała to aborcyjne szaleństwo zaledwie 7 głosami przewagi za życiem.

W pierwszą rocznicę tego wielkiego zwycięstwa ruchy pro-life zorganizowały w stolicy Buenos Aires wielką manifestację popierającą obronę poczętego życia. Wzięło w niej udział ok. 40 tys. Argentyńczyków. Tłum idący główną aleją miasta wypełnił ją całkowicie i po horyzont, stając przed budynkiem Kongresu Narodowego. W ten jednoznaczny sposób Argentyńczycy manifestowali swoją postawę pro-life.

Chcesz wynająć surogatkę, która za ciebie zniesie trudy brzemienności i porodu, jedź do Indii lub zamów przez Internet. Wszystko załatwimy – tanio, wygodnie i dyskretnie! – tak zachęcano majętne małżeństwa w USA i Europie. Nikt też nie sprawdzał, kto zabierał te dzieci. Znane są przypadki, że zamawiały je pary jednopłciowe, gdyż był to łatwiejszy sposób, niż uzyskanie pozwolenia na adopcję, w większości krajów obwarowaną wieloma wymogami. Współczesny świat stwarza wiele zagrożeń dla maleńkiego dziecka, choćby intratny proceder handlu organami do przeszczepów.

W Polsce aborcja jest legalna tylko w trzech przypadkach: 1) gdy zagrożone jest życie lub zdrowie matki, 2) gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że dziecko jest poważnie chore, 3) gdy dziecko zostało poczęte na skutek przestępstwa (gwałt, kazirodztwo, współżycie z nieletnią pon. 15 roku życia). W dwóch pierwszych przypadkach przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili osiągnięcia przez poczęte dziecko zdolności do samodzielnego życia poza organizmem matki. W przypadku czynu zabronionego do 12 tygodnia.

Feministki w Parlamencie Europejskim atakowały Polskę, że ma najbardziej restrykcyjne w Europie prawo dotyczące aborcji. Zapomniały o Monako, które co prawda jest małe, ale ma największą w Europie gęstość zaludnienia. Monako to najmniejsze po Watykanie państwo na świecie. Znajduje się w południowej Europie, na Lazurowym Wybrzeżu Morza Śródziemnego.

Aborcja była w Monako wcześniej była całkowicie zabroniona. Dopiero w 2009 roku władze nieco zliberalizowały to prawo. dopuszczając tzw. wyjątki. Obecnie aborcja jest dozwolona do 12 tygodnia ciąży tylko w następujących sytuacjach: 1 – gdy powstaje zagrożenie życia lub zdrowia fizycznego matki, 2 – gdy występuje duże prawdopodobieństwo poważnych i nieodwracalnych wad rozwojowych u dziecka oraz 3 – w przypadku gwałtu. Nadal jednak prawo zasadniczo zabrania aborcji. Za jej dokonanie, zarówno przez kobietę, jak i lekarza, grozi do 10 lat więzienia.

Zdarza się, że noworodek nie daje znaku życia, chociaż jeszcze żyje. Przyczyny takiego stanu są różne: zaplątana pępowina, niedotlenienie na skutek patologicznego porodu i tysiące innych. Co wówczas się robi? Ratuje się dziecko! Ze wszystkich sił i umiejętności. Dawniej czasami wystarczał przysłowiowy klaps, aby chwyciło oddech, dzisiaj medycyna stworzyła wiele możliwości – inkubator stwarza najlepsze z możliwych warunki do życia takiego maleństwa. Możliwości terapeutyczne są duże i coraz większe.  Jednak bezdyskusyjną zasadą było ratowanie dziecka za wszelką cenę! Było! Bo ostatnio okazuje się, że „nie każde dziecko jest warte przeżycia”.

Większość krajów nie zezwala na przeprowadzanie eksperymentów z tworzeniem i hodowaniem zarodków hybrydowych zwierzęco-ludzkich, uznając je za nieetyczne, niebezpieczne i budzące poważne obawy społeczeństwa.

Upływa już ponad 11 lat od chwili, gdy po raz pierwszy na świecie w Wielkiej Brytanii pozwolono tworzyć i hodować ludzko-zwierzęce hybrydy, przenosząc ludzkie DNA do krowiej komórki jajowej, której własne jądro zostało usunięte.. The Human Fertilisation and Embryology Authority (HFEA) podjęła kontrowersyjną decyzję 6 września 2007 r. Dotyczyło to jednak tylko tych hybryd, w których 99,9 proc. materiału genetycznego pochodzi od człowieka, a jedynie 0,1 proc. od zwierzęcia. Zabronione było także implantowanie tych hybrydowych embrionów, które najpóźniej po dwóch tygodniach zależało zniszczyć.