Międzynarodowy transport zamrożonych embrionów

Coraz więcej osób w wieku rozrodczym ma poważne problemy ze zdrowiem prokreacyjnym i nie może zostać rodzicami. W takich sytuacjach – niestety – lekarze często doradzają sztuczne zapłodnienie. Ponieważ medycyna chce ominąć wszelkie przeszkody uniemożliwiające zrodzenie potomstwa, rośnie zapotrzebowanie na komórki jajowe pozyskane od dawczyń. Jednak w wielu krajach dostępność dawczyń jest niewielka i pacjenci są kierowani zagranicę, ponieważ świeże komórki jajowe dają lepszą skuteczność zapłodnienia niż importowane mrożone. Transgraniczna opieka zdrowotna w zakresie zdrowia reprodukcyjnego (cross-border reproductive care - CBRC) jest światowym fenomenem, który przybiera na sile.

Tymczasem kliniki in vitro z niedoborem żeńskich gamet walczą o pacjentów. Proponują strategię opartą na międzynarodowym transporcie zamrożonego nasienia i zamrożonych zarodków. Program sztucznego zapłodnienia jest wtedy realizowany w ramach sieci klinik lub współpracy z ośrodkiem zagranicznym i można się podzielić zyskami.

„Program międzynarodowego dawstwa świeżych komórek jajowych oparty na transporcie zamrożonych plemników i zarodków” polega na tym, że para rozpoczyna procedury sztucznego zapłodnienia w swoim kraju, a pozyskane od mężczyzny nasienie jest zamrażane i wysyłane do drugiego kraju, do kliniki, gdzie pozyskano komórki jajowe. Tam w laboratorium embriologicznym powoływane są do życia zarodki. Następnie dokonuje się ich selekcji, zamraża najlepsze i wysyła do kliniki, gdzie czekają potencjalni rodzice.

Zespół lekarzy związanych z siecią klinik in vitro z ośrodkami w Modenie (Włochy) i Barcelonie (Hiszpania) postanowił zbadać efektywność programu opartego o transport mrożonych embrionów. Było to badanie retrospektywne, obejmujące 630 pacjentek „leczonych na niepłodność” od grudnia 2015 r. do lipca 2017 r.

Łącznie dla 630 kobiet utworzono kilka tysięcy embrionów, z których wybrano 2617 dobrze rokujących. Wyselekcjonowane embriony poddano kriokonserwacji metodą zeszklenia i wysłano w podróż. W miejscu docelowym wskaźnik przeżycia embrionów po ogrzaniu wyniósł 98,5 proc.

Po pierwszym podaniu zarodków do organizmu matki współczynnik urodzeń żywych wyniósł 30,6 proc. W grupie pacjentek, u których nie doszło do urodzenia żywego dziecka, 213 kobiet zdecydowało się na kolejną próbę. Tym razem współczynnik urodzeń żywych wyniósł 30 proc. Skumulowany (wszystkie próby razem) współczynnik urodzeń żywych pod koniec okresu obserwacji wyniósł 39,3 proc. Oznacza to, że ponad 60 proc. pacjentek nie urodziło żywego dziecka.

W konkluzji autorzy badań napisali, że transgraniczny program dawstwa komórek jajowych jest bardzo skuteczny i pomaga przezwyciężyć deficyt dawczyń komórek w niektórych krajach.

[Tłumaczenie i opracowanie własne HLI Polska na podstawie abstraktu materiału źródłowego]

Materiał źródłowy:
La Marca, M. Dal Canto, M.Buccheri at al., „A novel transnational fresh oocyte donation (TOD) program based on transport of frozen sperm and embryos”, in: Human Reproduction, Volume 34, Issue 2, 1 February 2019, Pages 285–290, https://doi.org/10.1093/humrep/dey331

Zdjęcie ilustracyjne: Wikipedia (NinaSes – praca własna) - CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=45985490