15 października – Międzynarodowy Dzień Dziecka Utraconego

Na całym świecie 15 października jest obchodzony Międzynarodowy Dzień Dziecka Utraconego. To czas szczególnej pamięci o dzieciach zmarłych przed urodzeniem oraz o ich pogrążonych w żałobie rodzicach. Po raz pierwszy Dnia Dziecka Utraconego obchodzono w w USA w 1988 roku, w Polsce od 15 lat.

Datę ustalono na 15 października, gdyż licząc poczęcie od 1 stycznia, w tym czasie dziecko powinno się urodzić. Obchody tego dnia mają uwrażliwić społeczeństwo, jak bardzo traumatyczna jest utrata dziecka jeszcze nienarodzonego z powodu poronienia lub przedwczesnego porodu.

Ważnym aspektem Dnia Dziecka Utraconego jest ukazywanie jego pełnego człowieczeństwa w okresie prenatalnym, zarówno w wieku 10 tygodni od poczęcia, jak i po kilku miesiącach ciąży. Niestety najczęściej w tym akcie pamięci pomija się te poczęte dzieci, które musiały umrzeć, gdyż nie były chciane. Aborcja to wielki dramat zarówno nienarodzonego dziecka, które ginie, jak i jego rodziców. Czy mały Felek, uśmiercony z powodu podejrzenia choroby genetycznej w 9-tym miesiącu ciąży tuż przed porodem w szpitalu w Oleśnicy, nie jest również dzieckiem utraconym?

Niechciane dzieci giną w łonach matek i także należą do licznego grona dzieci utraconych! Tym niechcianym dzieciom bardzo często odmawia się człowieczeństwa. Nazywa się je zarodkami, płodami, ale nie dziećmi. Czy o byciu człowiekiem decyduje to, że ktoś jest chciany lub nie?

W tym dniu poświęconym dzieciom utraconym pochylajmy się nad wszystkimi utraconymi dziećmi i tymi tak bardzo chcianymi i tymi odrzuconymi, pozbawionymi prawa do życia.

Statystyki wskazują, że około 10–15% wszystkich ciąż kończy się naturalnym poronieniem, z czego do ok. 80% dzieje się w pierwszym trymestrze ciąży. Ale nie zapominajmy o ponad 40. milionach dzieci zabijanych każdego roku w łonach matek.

Poronienie – i to naturalne, i to sztuczne – zawsze jest dramatycznym przeżyciem dla matki, również ojca dziecka oraz całej rodziny. W tym dniu ukazuje się cierpienie rodziców, którzy utracili swoje dzieci. Angażują się różne gminy, w wielu kościołach prowadzone są nabożeństwa. Liczne centra pomocy psychologicznej dla rodziców po stracie organizują pomoc psychologiczną, tak potrzebną w przeżywaniu żałoby. To wszystko jest ważne i bardzo potrzebne. Nie zwraca się jednak uwagi, że matka po aborcji najczęściej nie płacze, nie przeżywa żałoby, co jest naturalne po utracie najbliższej osoby. One tłumią w sobie ten ból, co powoduje, że najczęściej wraca on po krótszym lub dalszym czasie.

W wielu miastach w Polsce odprawiane są Msze św. w intencji zmarłych dzieci oraz ich rodziców, organizowane są spotkania, podczas których rodzice mogą podzielić się swoim bólem oraz doświadczyć wspólnoty z osobami, które również przeżyły śmierć dziecka. O aborcji się jednak w ogóle nie mówi – te dzieci mają nie istnieć w świadomości społecznej.

Być może rozdzielenie dramatu rodziców, którzy doświadczyli naturalnego poronienia od świadomej aborcji jest korzystne dla tych pierwszych, gdyż nie powinni być stygmatyzowani, aby utrata dziecka w ich sytuacji nie była stygmatyzowana, podejrzana, a ich ból negowany. Te sytuacje należy rozdzielać, bo ich wymiar jest nieporównywalny.

Czy jednak w Dniu Dziecka Utraconego nie powinniśmy ukazywać wielką pracę hospicjów perinatalnych, których w Polsce mamy coraz więcej. Tam rodzice chorego prenatalnie dziecka bezpłatnie otrzymują pełną opiekę medyczną i psychologiczną. Tam wyjaśnia się im, co naprawdę dzieje się z ich dzieckiem, czego mogą się spodziewać, a w sytuacjach najtrudniejszych przygotowuje do porodu oraz ostatniego pożegnania z dzieckiem. Gdzie zapewnia się ciężko choremu dziecku pełną opiekę hospicyjną. Niestety informacja o działaniu hospicjów perinatalnych nadal nie jest w pełni dostępna dla pacjentów wielu placówek medycznych.

W Gdańsku działa Hospicjum Perinatalne TuliPani https://hospicjumtulipani.pl/kontakt/ Zapewnia ono darmową, pełną, profesjonalną opiekę w okresie ciąży i po porodzie w sytuacji złej diagnozy prenatalnej. Zapewnia też terapię psychologiczną dla osób po stracie bliskich w celu ułatwienia przejścia przez okres ciężkiej żałoby.

Szczególnie w Dniu Dziecka Utraconego polecajmy Miłosierdziu Bożemu wszystkie zmarłe prenatalnie dzieci i ich rodziców.

Źródło: Opracowanie własne – 14 października 2025 r.