Prezydent Paweł Adamowicz zmarł

Prezydent Gdańska Paweł Adamowicz zmarł. W niedzielę (13 stycznia) wieczorem został brutalnie zaatakowany nożem na Targu Węglowym podczas lokalnego 27. finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Napastnik zadał trzy ciosy. Prezydent Gdańska był reanimowany i operowany. Zmarł na skutek rozległych obrażeń. Miał 53 lata.
 
O zgonie Pawła Adamowicza poinformował w poniedziałek po południu doktor Tomasz Stefaniak, dyrektor ds. lecznictwa Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku. "Mimo wszelkich starań nie udało się go uratować" - powiedział dr Stefaniak.

Po pięciogodzinnej operacji w poniedziałek w nocy doktor Tomasz Stefaniak przekazał, że pacjent żyje, ale jest w bardzo ciężkim stanie; podał wówczas, że "urazy były bardzo ciężkie - poważna rana serca, rana przepony, rany narządów wewnątrz jamy brzusznej". Przed południem przekazano, że rokowania  odnośnie do życia i zdrowia prezydenta Gdańska są nadzwyczaj niepewne.
 
Po południu Paweł Adamowicz zmarł. Odszedł otoczony modlitwą.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać, Panie.

Rodzinie Pana Prezydenta Pawła Adamowicza – Małżonce, Córkom, Rodzicom i Bratu – składamy wyrazy szczerego współczucia.

*

Paweł Bogdan Adamowicz urodzi się 2 listopada 1965 r. w Gdańsku. Był prawnikiem, samorządowcem i politykiem.

W szkole średniej włączył się w konspirację solidarnościową. Był kolporterem prasy i wydawnictw podziemnych, później współwydawcą i drukarzem uczniowskiego pisma podziemnego „Jedynka”.

W latach 1984–1989 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.  Podczas studiów był współwydawcą i drukarzem podziemnego pisma studentów „ABC”. W 1988 r. współorganizował strajk okupacyjny na swojej uczelni i przewodniczył studenckiemu komitetowi strajkowemu. Współtworzył stowarzyszenia opozycyjne wobec ówczesnych władz (m.in. Klub Myśli Politycznej „Dziekania” w Warszawie, Gdański Klub Polityczny im. Lecha Bądkowskiego, Stowarzyszenie „Kongres Liberałów”).

Po studiach rozpoczął pracę na UG jako asystent w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polski, a w latach 1990–1993 był prorektorem UG ds. studenckich. Naukowo zajmował się problematyką samorządu terytorialnego w II Rzeczpospolitej.
W latach 1993–1996 odbył aplikację radcowską zakończoną zdanym egzaminem.

W 1990 został wybrany na radnego Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W latach 1990–1993 był członkiem władz krajowych i wojewódzkich Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W latach 1990–1994 był delegatem miasta do sejmiku samorządowego. W latach 1994–1998 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miasta Gdańska. Działał w Partii Konserwatywnej, potem w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 1998 r. z listy AWS po raz trzeci został radnym, następnie objął urząd prezydenta miasta i był nim przez kilka kadencji (lata 1998-2019). W 2001 r. współtworzył regionalne struktury Platformy Obywatelskiej.

Obejmował ponadto funkcje przewodniczącego rad nadzorczych oraz zasiadał w zarządach różnych firm, stowarzyszeń i organizacji.

Uhonorowany wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami - otrzymał m.in. Złoty Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (2001), Srebrny Krzyż Zasługi (2003), Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria artis” (2005), Medal of  Merit of Lion Club (2005), Medal „Pro Memoria” (2007), „Europejczyk Roku 2007”, Odznakę Honorową Związku Sybiraków (2008), Komandorię Missio Reconciliationis (2008), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2010), Złoty Krzyż Związku Piłsudczyków RP (2010), Medal św. Wojciecha (2010), Krzyż Wolności i Solidarności (2014).

Paweł Adamowicz był żonaty. Osierocił dwie córki.